Ανακαλύπτοντας την αυθεντική Τανζανία: Από τη Ζανζιβάρη ως τους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο
Ανανεώθηκε: Ιούλιος 2025 – Προστέθηκαν νέες φωτογραφίες και πληροφορίες.
Ζανζιβάρη: Παραλίες, καθημερινότητα και μια άλλη πλευρά του παραδείσου
Ως φωτογράφος, πάντα με συγκινούσε η εξερεύνηση νέων πολιτισμών και η προσπάθεια να αποτυπώσω την ομορφιά του κόσμου μέσα από τον φακό μου. Έτσι, όταν τον Ιούλιο του 2022 παρουσιάστηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω στην Τανζανία, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά μια από τις πιο ποικιλόμορφες και συναρπαστικές χώρες της Αφρικής — όχι μόνο μέσα από τη φωτογραφία, αλλά και μέσα από την ίδια την εμπειρία.
Διαμονή με ντόπιους και τοπικό φαγητό στο Nungwi
Το ταξίδι μου ξεκίνησε στο πανέμορφο νησί Ζανζιβάρη, όπου έμεινα σε έναν μικρό ξενώνα που ανήκε σε μια οικογένεια Ουκρανών που είχαν μετακομίσει εκεί. Τον ξενώνα τον διαχειρίζονταν ντόπιοι, και είχα έτσι την ευκαιρία να ζήσω σαν ντόπιος — να δοκιμάσω αυθεντικό τοπικό φαγητό και να απολαύσω την παραλία Nungwi.
Ένα από τα πιο ξεχωριστά σημεία της διαμονής μου στη Ζανζιβάρη ήταν η γνωριμία μου με τον Sharif, έναν τοπικό YouTuber που μου έκανε ξενάγηση στο χωριό και με πήγε σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου της περιοχής. Φτάσαμε στον αγώνα με Dala Dala, ένα παραδοσιακό μέσο μεταφοράς στην Τανζανία. Ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Stone Town: Ιστορία, πολιτισμός και φωτογραφία στους λαβυρίνθους της παλιάς πόλης
Στη συνέχεια επισκέφτηκα το Stone Town, το παλιό τμήμα της πόλης της Ζανζιβάρης, όπου με εντυπωσίασε η πλούσια ιστορία και η μοναδική κουλτούρα της περιοχής. Οι στενοί, λαβυρινθώδεις δρόμοι και τα ιστορικά κτήρια έμοιαζαν βγαλμένα από άλλη εποχή — ένας μικρός παράδεισος για κάθε φωτογράφο.
Είχα επίσης την τύχη να βρεθώ στο περίφημο Full Moon Party, ένα πάρτι που διοργανώνεται πάνω στην παραλία κάθε φορά που έχει πανσέληνο. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη: ακροβάτες με φλεγόμενες ράβδους, ρυθμοί που ξεσήκωναν και χορός κάτω από το φως του φεγγαριού. Χόρεψα με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ενωμένοι από τη μουσική και τη μαγεία της νύχτας. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω — για να ξαναχορέψω κάτω από το φεγγάρι.
Από τη Ζανζιβάρη στην Αρούσα: Άφιξη στην ενδοχώρα
Μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες και περιπέτειες, επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό αεροσκάφος Dash 8-Q400 της Air Tanzania για μια πτήση γεμάτη ενθουσιασμό.
Kutoka Lodge και συναντήσεις γύρω από τη φωτιά με τους Μασάι
Ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι, φτάσαμε επιτέλους στην Αρούσα και κατευθυνθήκαμε στο Kutoka Lodge, όπου θα μέναμε.
Το κατάλυμα είχε κάτι το ξεχωριστό — ήταν στελεχωμένο από μέλη της φυλής Μασάι, οι οποίοι το βράδυ κάθονταν μαζί μας γύρω από τη φωτιά και μας μιλούσαν για τη ζωή τους, τις παραδόσεις τους και τα όνειρά τους να σπουδάσουν. Ήταν απίστευτα φιλόξενοι και ανοιχτοί, και η επαφή μαζί τους μας έδωσε μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε τη κουλτούρα τους πέρα από τα τουριστικά στερεότυπα.
Αν σε τράβηξαν οι ιστορίες από την Τανζανία, ίσως σε ενδιαφέρει και το ταξίδι μου στη Σρι Λάνκα — ανάμεσα σε φυτείες τσαγιού, βουνά και ανθρώπους που με καλοσύνη με καλωσόρισαν στα σπίτια τους.
👉 Δες εδώ τις εικόνες και τις εμπειρίες μου από τη Σρι Λάνκα.
Σαφάρι στο Εθνικό Πάρκο Tarangire: Ελέφαντες, λιοντάρια και ένας παλμός ζωής
Την επόμενη μέρα, ξεκινήσαμε το σαφάρι μας προς το Εθνικό Πάρκο Tarangire. Ο οδηγός μας ήρθε να μας πάρει με ένα παλιό Land Rover και ξεκινήσαμε μια διαδρομή περίπου μίας ώρας προς το πάρκο. Από τη στιγμή που μπήκαμε στην προστατευόμενη περιοχή, δεν σταματήσαμε να θαυμάζουμε το θέαμα: χιλιάδες ελέφαντες να βόσκουν ελεύθεροι, και λίγο αργότερα μια λιονταρίνα με τα τρία μικρά της να διασχίζουν το μονοπάτι μας. Ήταν μια εμπειρία που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου για πάντα.
Λίμνη Eyasi: Κυνήγι με τους Hadzabe και ιστορίες των Datoga
Μετά το σαφάρι, κατευθυνθήκαμε προς τη λίμνη Eyasi για να επισκεφτούμε δύο από τις πιο ιδιαίτερες φυλές της Τανζανίας: τους Hadzabe και τους Datoga. Με τους Hadzabe, ζήσαμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία — βγήκαμε μαζί τους για κυνήγι, μαθαίνοντας για τις τεχνικές τους και την καθημερινότητά τους, που παραμένει σχεδόν ανέγγιχτη από τη σύγχρονη ζωή.
Πολιτισμοί που επιβιώνουν με ρίζες βαθιές και βλέμμα καθαρό
Η ευκαιρία να μοιραστούμε χρόνο μαζί τους, σε ένα τοπίο που κόβει την ανάσα, μας άφησε βαθιά εντυπωσιασμένους τόσο από την απλότητα όσο και από τη δύναμη αυτής της κοινότητας.
Στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο: Καφές, εκπαίδευση και ελπίδα
Αργότερα, ταξιδέψαμε προς τη Moshi, στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο, όπου μείναμε στο ξενοδοχείο More Than a Drop, ένα υπέροχο μέρος που λειτουργεί ως εκπαιδευτικό κέντρο για νέες γυναίκες. Ήταν συγκινητικό να βλέπουμε την προσπάθεια ενδυνάμωσης μέσα από τη φιλοξενία και την εκπαίδευση, και νιώσαμε πραγματικά ευπρόσδεκτοι.
Παραδοσιακή καλλιέργεια καφέ και κοινότητες που επιμένουν να ανθίζουν
Κατά τη διαμονή μας στη Moshi, επισκεφτήκαμε μια τοπική φυλή στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο, γνωστή για τις παραδοσιακές καλλιέργειες καφέ. Εκεί είδαμε από κοντά πώς οι κόκκοι του καφέ συλλέγονται, ψήνονται και μετατρέπονται σε ρόφημα — μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον απίστευτης ομορφιάς και με σκληρή δουλειά από ανθρώπους που κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις τους.
🛡 Είναι ασφαλές να ταξιδέψεις στην Τανζανία;
Η Τανζανία είναι από τους πιο σταθερούς και φιλικούς προορισμούς στην Ανατολική Αφρική. Ειδικά στις τουριστικές περιοχές, όπως το Σερενγκέτι, το Ζανζιβάρη ή το Αρούσα, η ασφάλεια είναι υψηλή και η τοπική φιλοξενία αξιοσημείωτη. Όπως πάντα, χρειάζεται κοινή λογική: απέφυγε νυχτερινές μετακινήσεις εκτός αστικών περιοχών, πρόσεχε τα προσωπικά σου αντικείμενα και προτίμησε επίσημους ξεναγούς και μεταφορές.
📅 Πότε να πας στην Τανζανία;
Η καλύτερη εποχή για σαφάρι και εξερεύνηση είναι από Ιούνιο έως Οκτώβριο, όταν ο καιρός είναι ξηρός και η παρατήρηση ζώων πιο εύκολη. Για όσους θέλουν να χαλαρώσουν σε παραλίες, το Ζανζιβάρη είναι υπέροχο σχεδόν όλο τον χρόνο, με λιγότερες βροχές επίσης την ίδια περίοδο. Η μεγάλη μετανάστευση των ζώων (Great Migration) κορυφώνεται συνήθως τον Ιούλιο-Αύγουστο, και είναι εμπειρία ζωής.
Η Τανζανία πέρα από το τουριστικό: Όταν οι άνθρωποι είναι η εμπειρία
Καθώς επιβιβαζόμασταν στο αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα, μέσω Αιθιοπίας, δεν μπορούσαμε παρά να αναλογιστούμε το ταξίδι που μόλις είχαμε ζήσει. Είχαμε δει από κοντά την άγρια ομορφιά της φύσης, την ανθεκτικότητα και τη σοφία των τοπικών φυλών, αλλά και την απλόχερη καλοσύνη των ανθρώπων που γνωρίσαμε.
Καταλάβαμε πως η Αφρική μάς είχε μαγέψει. Μας είχε αγγίξει βαθιά και μας είχε ανοίξει τα μάτια και την καρδιά. Και ξέραμε, ήδη, πως κάποια μέρα θα επιστρέψουμε — για να εξερευνήσουμε ακόμα περισσότερα από τα ανεξερεύνητα μονοπάτια της.
Στέλιος