Ανανεώθηκε: Ιούλιος 2025 – Προστέθηκαν νέες φωτογραφίες και πληροφορίες.

Το περασμένο Σάββατο, με οδηγό την ανάγκη για περιπέτεια και την επιθυμία να δούμε την ανατολή του ήλιου από τα ύψη του Δίρφυ, ξεκινήσαμε ένα ταξίδι διαφορετικό. Φύγαμε από την Αθήνα στις 11 το βράδυ, με τον ενθουσιασμό να είναι διάχυτος καθώς κατευθυνόμασταν προς την Εύβοια.

Γύρω στη 1 τα ξημερώματα φτάσαμε στο χωριό Στενή. Μετά από ένα χιλιόμετρο σε χωματόδρομο, αφήσαμε το αυτοκίνητο και ετοιμαστήκαμε για την ανάβαση. Με τους φακούς κεφαλής να φωτίζουν το μονοπάτι, ξεκινήσαμε την πορεία μας. Ο νυχτερινός αέρας ήταν παγωμένος και σε κάθε βήμα η θερμοκρασία έπεφτε.

Ύστερα από περίπου δύο ώρες φτάσαμε κοντά στην κορυφή. Κάναμε μια στάση για να πάρουμε μια ανάσα και να πιούμε ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι. Ξέραμε πως ο αέρας στην κορυφή θα ήταν σκληρός, και θέλαμε να φτάσουμε λίγο πριν την ανατολή. Καθώς το πρώτο φως χρωμάτιζε τον ορίζοντα με αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ, συνεχίσαμε την τελική ανάβαση.

Και τότε ήρθε η στιγμή. Ο ήλιος αναδύθηκε και έλουσε το τοπίο με χρυσό φως, ενώ τα σύννεφα σκέπαζαν το Αιγαίο που απλωνόταν κάτω από τα πόδια μας. Η θέα ήταν συγκλονιστική. Βγάλαμε φωτογραφίες, σιωπήσαμε, χαμογελάσαμε.

Η κατάβαση ήταν εξίσου απαιτητική. Το έδαφος γλιστρούσε και οι πέτρες ήθελαν προσοχή. Μετά από άλλες δύο ώρες, φτάσαμε τελικά στο αυτοκίνητο, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι. Στον δρόμο για την Αθήνα, η κουβέντα μας ήταν γεμάτη από στιγμές – από την αδρεναλίνη της νύχτας μέχρι την απόλυτη ηρεμία της ανατολής.

Ήταν μια νύχτα που θα θυμόμαστε. Με κούραση, προσπάθεια και δέος.

Στέλιος